Gerçi kuarklar yalnız başlarına bulunamadıklarından, doğrudan gözlenemezlerdi. Fakat yüksek enerjilere hızlandırılmış elektronları kullanmak suretiyle, protonun içindeki varlıkları hakkında, deneysel kanıtlar elde edilebilirdi. Nitekim, 1968-69 yıllarında Stanford'daki doğrusal hızlandırıcıda yapılan 'elektron-proton çarpıştırması' deneylerindeki elektronların saçılma biçimlerinde, protonun içindeki bazı sert bölgeler tarafından saptırıldıklarına işaret eden bulgular belirlendi. Jerome I.Friedman, Henry W.Kendall, and Richard E.Taylor'un gerçekleştirdikleri bu deney, Rutherford'unkine çok benzerdi. Ancak bu kez hedef, protonlar ve nötronlar, bombardıman eden ışın ise, Rutherford'un alfa parçacıklarından binlerce kez daha yüksek enerji düzeylerine hızlandırılmış elektronlardı. Elektronların saçılma açıları, maddenin bir alt yapı düzeyini ortaya çıkardı. Proton ve nötronların derinliklerinde, kuarkların fiziksel izleri bulunmuştu. 70'li yıllarda diğer hadronlarla tekrarlanan deneyler de benzeri sonuçlar verecekti.