1946 yılında, ilk gözlendiğinde Yukawa'nın mezonu zannedilen muon parçacığının, görünür maddenin yapısında yer almayan, 'II. Nesil' madde parçacıklarının ilki olduğu anlaşılır. Bu beklenmedik keşif, şaşkınlık yaratmıştır. Çünkü böyle bir 'üst nesil' parçacığa ne gerek vardır? Güçlü etkileşime girmeyen bu parçacıkla elektron için, 'lepton' terimi kullanılmaya başlanır. 1947 yılında, yine kozmik ışınların incelenmesi sırasında, artı ve eksi yüklü iki 'pi mezonu' keşfedilmiştir. Başka bir resimde V şeklinde izlere rastlanmış ve V'lerin iki ayağına yol açan yüklü parçacık çiftlerinin, yüksüz birer parçacığın bozunmasıyla ortaya çıkmış olması gerektiği sonucuna varılmıştır. Bulucuları parçacıklara 'V parçacığı' adını verir.

Yeni parçacıkların yapısına ve varlığına anlam verilmeye çalışılmakta; fizikçiler, elektron, pozitron ve fotonların elektromanyetik özelliklerini hesaplayabilmek için yöntemler aramaktadır. Richard P. Feynman, soyadıyla anılan diyagramları geliştirir. 1948 yılında Berkeley senkro-siklotronunda gerçekleştirilen bir çarpışırma deneyinde, ilk yapay pion üretilir. Ertesi yıl Enrico Fermi ile C.N. Yang, pionun bir 'nükleon' ve 'karşıt nükleon'dan oluştuğu önerisinde bulunur. Böyle bir 'karmaşık parçacık' kavramı, alışılmışın dışındadır. 1949 yılında, 'V parçacıkları'nın K⁺ ve K^- mezonları olduğu anlaşılır. Kozmik ışın incelemeleri, yeni tür parçacıkların keşfine yol açmaya devam etmektedir. 1951 yılında, nötür K⁰ ve π⁰ mezonları keşfedilir.