1989 yılında SLAC ve CERN'de yapılan deneylerle, Z0 bozonunun ömrü ölçüldü. Elde edilen sonuç, yalnızca üç çeşit, çok hafif veya kütlesiz nötrinonun var olması gereğiyle uyumluydu.

Bu durum, üç ve yalnız üç temel parçacık neslinin varlığına işaret etmektedir. 1990'lı yıllara gelindiğinde, deneylerin yapılışındaki isabetlilik, üst kuarkın kütlesinin belirlenmesi için gereken düzeye ancak ulaşmıştı. Nitekim, 1995 yılında Fermilab'de yapılan CDF ve D0 deneyleri, 18 yıldır çeşitli hızlandırıclarda yapılan deneylerde rastlanamamış olan üst kuarkın varlığını kanıtladı. Bulunmasının neden bu kadar zor olmuş olduğu da ortaya çıkmış oldu. Çünkü üst kuark, alt kuarkın 30 mislinden fazla, 175GeV/c² enerjiye sahipti. Üretilmesi için daha güçlü bir hızlandırıcının yapılması gerekmişti. Diğerlerinden neden bu kadar farklı olduğu anlaşılamamış, fakat Standart Model'in öngördüğü kuark altılısı tamamlanmıştı.

Aynı yıl Eric Cornell ve Carl Wieman, lazerle soğutma ve manyetik buharlaştırmalı soğutma tekniklerinin bir karışımını kullanarak, yaklaşık 2000 rubidyum atomundan oluşan bir kümeyi, yirmi milyarda bir kelvin dereceye kadar soğuttular. O zamana kadar başarılmış olan bu en düşük sıcaklıkta, ilk Bose-Einstein yoğuşmasını elde etmişlerdi. Bu başarılarından dolayı, 2001 Nobel Fizik Ödülü'nü alacaklardı.