Bu belirsizlikler çerçevesinde, hidrojen atomunu net ve kesin yörüngelerden oluşuyormuş gibi düşünmemek gerekir. Keza atomun, net bir yarıçapı yoktur. Ancak ortalama değerlerden söz edilebilir. Elektron eğer n=0, yani 1s yörüngesine yerleşmişse, 'temel durum' dalga fonksiyonunu işgal ettiği veya atomun 'temel durum'da bulunduğu söylenir. Elektron bu durumda iken, uygun miktarlarda enerji soğurduğu takdirde, daha yüksek enerji düzeylerine geçiş yapabilir. Soğurması gereken 'uygun' enerji miktarı, arasında geçiş yaptığı iki düzey arasındaki fark kadardır. Daha yüksek enerji düzeylerine tırmandıkça, elektron çekirdekten daha uzaklarda daha fazla zaman harcamaya başlar. Yani uyarılmış atomun, ortalama yarıçapı büyümüştür. Eğer bu geçiş başka bir kabuğun yörüngelerinden birine yapılmışsa, yarıçap daha da fazla büyür. Nihayet; elektron temel durumda iken, yeterince enerji soğurduğu takdirde, protonun çekim kuvvetinden kurtulup serbest hale gelebilir. Bunu ancak başarabileceği enerji miktarına, 'iyonlaşma enerjisi' denir. Daha da fazla enerji soğurması halinde, iyonlaşma enerjisinden geriye kalan miktar kadar kinetik enerji kazanmış olur ve protondan uzaklaşır.

Hidrojen atomu için elde edilmiş olan yörünge çözümlerine, sırasıyla artan sayıda elektron yerleştirmek suretiyle, diğer atomların yörünge şemalarını, yaklaşık olarak da olsa elde etmek mümkündür.

Gelelim elementler tablosuna...