Akrepler,
bilinen en eski karasal eklem bacaklılardır. Geceleri aktif (nokturnal) olan,
ince ve uzun vücutlu canlılardır. Akreplere özgü olarak ikinci üye çifti genişleyip
büyüyerek, "kıskaç" olarak bilinen pedipalpusları meydana getirmiştir. Av pedipalpuslar
ile yakalanır, keliserler ile parçalanır.
Vücudun
kendisi 7, kuyruk bölgesi ise 5 segmentlidir. Kuyruğun (postabdomenin) 5. segmentinin
üst kısmında bir zehir iğnesi ve bunun iç kısmında da bir zehir bezi bulunur.
Zehir iğnesi ayrı bir segment değildir, iğnenin kontrolünden sorumlu olan sinirler
yine 5. segmentte bulunur. Afrika'da yaşayan "Androctonus" ve Meksika'da yaşayan
"Centruroides" cinsleri, insanı soktuğu zaman 30 dakika içinde öldürebilir.
Baş
bölgesinin üst kısmında bir çift büyük göz ve ön kenarında 2-5 çift yan göz taşırlar.
Genital açıklığı örten kapakçığın gerisinde, "Pecten" adı verilen ve toprak
yapısının algılanmasında görevli olan, tarak şeklinde bir almaç bulunur. Bu almaçların
her birinin üzeri duyarlı kıllarla örtülüdür. Bu kıllar, hayvana titreşim ve harekete
yönelik kimyasal ipuçları vermede görevlidir. Erkek akreplerde bu yapılar, dişilerde
görülenlerden daha iri boyutludur. Erkek ve dişileri ayırt etmede yararlanılan
bir diğer özellik ise, dişilerin kıskaçlarının erkeklere göre daha iri ve geniş
yapılı oluşudur. Solunum
kitapsı akciğerler ile gerçekleştirilir. Eklem bacaklılar arasında en iyi gelişmiş
dolaşım sistemi, akreplerde görülür. Ayrı eşeylidirler. Döllenme vücudun
içinde gerçekleşir. Ender olarak ovovivipari
ve çoğunlukla gerçek vivipari görülür
ve genç bireyler yumurtadan çıktıktan sonra bir süre boyunca dişi tarafından taşınır.
Akreplerin
vücutları, UV ışınımını soğurur ve geri yansıtır. Bu özellik, arazi çalışmalarında
biyologlara oldukça yardımcıdır. Geceleri akrep toplamaya çıkan biyologlar, yere
doğru tuttukları UV ışığının yeşilimsi bir tonda geri yansıması yardımıyla akreplerin
yerlerini bulurlar.