monera > bacteria >

Hücre Duvarı Sentezini Engelleyen Antibiyotikler

Hücre duvarı sentezini engelleyen antibiyotikler, kimyasal yapıları içinde bir beta laktam halkası içerdiklerinden genel olarak "beta laktamlar" olarak adlandırılırlar. Hücre duvarındaki belli proteinlere bağlanarak, hücre duvarının devamlılığı için süregelen sentezi durdururlar. Bunun sonucunda bakteri şeklini kaybederek ölür. Bu yüzden beta laktamlar, hücre duvarı olmayan bakterilere etkisizdir. Temel olarak üç gruba ayrılırlar:
1) Penisilinler
2) Sefalosporinler
3) Penisilinler ve beta laktamaz kombinasyonları.

Penisilinler: Penisilin, Penicillium chrysogenum adı verilen bir mantar türü tarafından üretilir. Doğal penislinler stafilokoklara ve streptokoklara etkilidir. Ancak son yıllarda bu antibiyotiklere karşı "beta laktamaz enzimi" üreten bakteri suşları çoğaldığı için tedavilerdeki kullanımları sınırlanmıştır. Beta laktamaz enzimi, beta laktamları yok eder. Aminopenisilinler ise doğal penisilinden laboratuarda elde edilen yarı sentetik antibiyotiklerdir. Ampisilin, Amolsisilin ve Bakampisilin, aminopenisilin türleridir.

Sefalosporinler: Sefalosporinler, Sefalosporium adı verilen bir tür mantardan elde edilen beta laktamlardır. Genel olarak penisiline oranla beta laktamazlara daha dayanıklıdırlar. Günümüzde tedaviye giriş zamanlarına ve etki mekanizmalarına göre 1., 2., 3. ve 4. kuşak sefalosporinler olarak sınıflandırılırlar.

Penisilinler ve beta laktamaz kombinasyonları: Beta laktam adı verilen bu antibiyotiklerin beta laktamaz enzimi tarafından yok edilerek, antibiyotiğin etkisinin azaldığı görülmüştür. Bunun sonucunda beta laktam (antibiyotik) ile beta laktamaz inhibitörleri (yani enzimin antibiyotiği yok etmemesi için enzimi engelleyen maddeler) bir arada kullanılmaya başlanmıştır. Bu kombinasyona örnekler: ampisilin+sulbaktam, amoksisilin+klavulanat.